Kalmamış Şiiri - Musa Aslansofuoğlu

Aşkın girdabında sefil biriyim,
Halimden anlayan yüzün kalmamış.
Ben bu yüzden ne ölü ne diriyim
Dilimden anlayan sözün kalmamış.

Seçemedim eğri ile doğruyu,
Yalnız ben çekerim dinmez ağrıyı,
Yari davet için yapsam çağrıyı,
Balımdan anlayan özün kalmamış.

Sözlerim canana dokunmaz olmuş,
Gönül pınarlarım hüzünle dolmuş,
Azıksız, heybesiz sırata salmış,
Telimden anlayan sazın kalmamış.

Felek bahtımıza hüzün ekerken,
Azmeyleyip böyle sevda çekerken,
Şu ahir ömrümüz yaprak dökerken,
Külümden anlayan közün kalmamış.

Nasıl oldu bilmem kara bulutlar,
Sabır kervanını çekiyor atlar,
Dilde değil canan gönülde tatlar,
Yolumdan anlayan izin kalmamış.

Yarına bırakma gel sen bu işi.
Yaren yoldaş sevmez böyle gidişi,
Aslansofu’m batar ömür güneşi,
Solumdan anlayan sızın kalmamış,