Sözüm Kalmadı Şiiri - Üzeyir Aydın

Sözüm Kalmadı
Beni benden koparanlar utansın
Bırakın ben bende kalayım yüreğim yansın
Gidiyorum, gideceğim sizinki sizde kalsın
Solunmayan havanın hesabını vermekten

İçinde olmadığım hayatı seyretmekten
Ağlanacak halime gülebilmekten
Sevilmeden sevebilmekten

Yoğruldum, yoruldum gidiyorum
Sizi size emanet ediyorum
Işık mı? Gördüm göremiyorum
Zifiri karanlık vazgeçemiyorum

Sırtımda yük benim olsun
Bedenimi sarmış yosun
Ben gidiyorum duyan duysun

Sanma ansızın geleceğim
Geçmişi bir anda sileceğim
Yeniden birini seveceğim
Ben diyorum gelmeyeceğim

Olmayacak, duamı bu
Peşim sıra gelir mi?
Yürek yangını söner mi?
Anılarım mazilerim gelir mi?

Bilmem bilemem gitmeden
Geçmişin seyrini silmeden
Geleceğin seyrini bilmeden
Gidiyorum gideceğim
Olmayan hedefe doğru

Korkuyorum
Burada kalıp yok olmaktan
Kokmayan gül olup solmaktan
Bilmeden seviliyor olmaktan
Sevdiklerime mahcup olmaktan
İşe yaramadan durmaktan
Nefret duyulmaktan

Korkmuyorum
Buradan gidip unutulmaktan
Sevilmeden seviyor olmaktan

Gidiyorum
Sabahın ışığını, güneşin batışını
Sevdanın yakışını sevenin bakışını
İçime atıp, yüreğimi yakıp
Gidiyorum gideceğim

Sevdim seveceğim sana sözüm kalmadı diyeceğim

Cebirin Defteri; 21,Ocak,2010; Kütahya
Üzeyir Aydın