Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
gercekten uzun zamandir okudugum ve ayni zamanda keyip aldigim siirlerden biriydi tesekkurler uregine saglik
İster adımı unut,dilersen daha anma,
Kendince kurgularla,sakın unutur sanma,
El açıp yemin saldık,beraber Hakk`a amma,
Bu doğrunun yoluna,ister var,ister varma...
Gani gani sunduğum,için sevgimle dolsun,
Temennim pişman olma,dünyan sevgiyle dolsun,
Dilediğince kullan,sevgim silahın olsun,
Bıraktığın yerdeyim,ister vur,ister vurma...
Olur da senden önce,bana gelirse ölüm,
Hakkım helâldir sana,istersen estir zulüm,
Mezarımın üstünde,kurumuş beyaz gülüm,
Son arzun nedir diye,ister sor,ister sorma...
içten bir serzeniş tebrikler...
slm okadar güzelki şiir aratığım herşey orada buldum vede cok duykulantım
yüreğine sağlık
tebrik ederim, güzel bir şiir. başarı dileklerimle...
***Seviyorum sözünü,yürekten söylemişsem,
Buna zihninde zemin,ister kur, ister kurma,
Seni gönül bahçeme,mihmanım eylemişsem,
Tutmasını bilirim,ister dur,ister durma...****
SÖZ HAKEDENE..!! HARİKASINIZ..yürek dolusu,şiir tadında şiirdi okuduğum..kaleminiz hiç susmasın..yüreğinize sağlık..tşk.ler
İnanın aklım durakladı gönül dostu Vallahi bu ne ilham, bu ne duygu Maşallah pınar olmuş adeta Denizlere, Deryalara, hatta Okyanuslara akmış.
Oradanda buharlalıp , duygu insanlara şiir yüreklere gönül dostlarına ulaşmış.
Kutlarım.iyiki varsınız
Şiirlerinizi inceledikçe inanın büyüleniyorum.
Ben şiir konusunda henüz çok yeniyim.
Bir emekleyen bebek gibi henüz emekleme dönemindeyim , Bir Annesiniz daha iyi bilirsiniz
Sizlerden anlaşılan çok şeyler öğreneceğiz.
Yolunuz açık Güneşiniz bol, duygularınız daim olsun efendim
SAYGI İLE
Şiir gibi bir şiir okudum .Yazan ellerinize,Düşünen beyninize,tasarlıyan yüreğinize sağlık efendim.İzninizle sayfarınızda dolaşmaya devam edeceğim.
Binali kılıç
sözüm hak edene. ne yazsam bilemiyorum bogazım dügümlendi size saygı duyuyor hep gülesiniz diyorum.siz bunu hak ediyorsunuz selam ve saygılar size hanım efendi.saglıcakla kalın
Rengarenk güllerin olduğu bir bahçeye girdim sanki.Her mısra ayrı bir gül ve her birinden birer tane alıp dersem ..Ama koparmaya kıyamadım.
Yüreğine, kalemine sağlık bacım.
hem nazire, hem sesleniş,hem serzeniş...
her hecede her dizede kendimi okudum adeta...
.......................................................................
Ben senin sözüne değil, özüne laik olmak isterdim
Ama ne edem kader işte acele edip kışta gelmişim
Hayranım kalemine kelamına eksik etme selamına
Azıcık kırgınım geç kalan doktor misali oluşuna
.........................................................................
Bu şiir ile ilgili 53 tane yorum bulunmakta