Sözsüz Duanın Duçarıyım Ruhsu

Sevgin , şiirselliğini yüreğime bırakmış olmuş çıplak imgeler sensizliğin derinliğini örtemiyorlar.
İçyüzümde gezinirken güleç yüzün hissetmek istiyorum dünyanın sonunu.
-Yüreğim sensizken çırılçıplak, her seven rahatlıklıkla görebilir. Sevdanın ressamları bu çığlak yüreğin nü resimlerini çizebilir.
-Gelip örtsen son bakışınla, sonsuz dokunuşla diyorum artık.

Yarın ve yarin bambaşka bir aşka yakın değişimler sunuyor.
‎ …Affetmek bazen affettiğine yakın yangınlar sunar.Affetmek önce kendini yakmakla başlar.Affedici olan yangın yüreğini yakarak affı bekleyenin korlarına ulaşabilir.Ki affetmek hep yüce insanlara mahsus bir incelik, sosyal katmanları iyileştirici, sosyo-algılara yansık aynalar çeşnisidir. Her affetme beraberinde yeni bir insan ve insan kimliği sunar.Aslında onu ruhuna,sevgine, ilgine teslim etmektir Ruhsu.Hele sevdiğini affetmek en büyük sevaptır.

* Dünyanın en zor işidir sevmek. Bir yüreği taşımak başka bir şeyi taşımaya benzemez.Cam kırıkları gibi her türlü kırılışın çeşnisi olan bu duyulsama sürecinde nefs ile nimetler arasında kalan insanın özel bir şeyi taşıması çok zor.Çünkü aşk özel cam içinde nakışlanmış, süslü, güzel,ince, cazip, ruhu ve insanı cezbeden özel bir şey.
-Bu cam bir can için taşınır; ama en ufak nefsi rüzgarla çatlayabilir,en küçük hatada kırılabilir.Ki insanın özü hata yapmaya odaklı.İnsan kendi nefsine yenilmekle insan.

Şimdi boşluğunu boş, hoşluğunu hoş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa bu yanılgı deşifresinde şifreler sendeyken böylesi kaçışlar ne kadar mutlu eder beni.
-Bakmak,dokunmak, hissetmek, kalakalmak gibi nice özel duygunun odağı olmak varken, uzakları eğitmek hangi içsel başarının adresi.

-Hesap kitabı yoktur sevmenin.Oysa aşkın mecrasında vicdana akış vardı. Vicdanımda yer edinmiş orada damlalarınla gölet olmuş gerçekler var.

-Şimdi sızıların akıyorken yüreğimde beni unut, yeni bir hayatın sularına karış diyemezsin …
Cebelitarık ağlar.O bizi anlatır. Benim başka sevdalara karışmamı önler Cebelitarık…

*Bu kadar gülün mumu yanar bağrımda. Gülüşünle çoğalır sevginin ömrü.Bir kopuşun adısın; ama içimde koparılması zor olan sevda gülüsün. Her yaprağında bir renk, her renginde renkli bir dünya .
-Gül mumun yanar imkansız sızılara. Sızılar da yanarmış yeni öğrendim. Benim sana tanışımı,yanışımı, senle anışımı için yanarlar.

Sevenin gönlü çizgidir,onu sevgiler her şekle sokar. Bazen üçgen, bazen geoit, bazen daire, bazen dörtgen, en çokta aşkken olur.
-Belki bu gönül çizgisi en çok bir dairinin içinde sonsuzluğunu yayar. Diğer şekillerin açılarında acılarını hesaplar.Aslında gönlümüz çizilmemiş bir dünyanın bütün şekillerini tümlemek için sevgiye, aşka götürür.

-Ve artık duymalısın sözcüklerimin duasını.
“
Bir erkek sana kelimeleriyle dokunmaya başladığında elleri uzakta değildir.”

Sözcüklerin imgesel duası daha dokunucu; ama sözsüz cümlelerin var yazılmayacak kadar beni sarsan, ezberlerimi yakan.
-Dile gelmeyen dileyişlerin var beni dilsiz bırakan.Söylemleri ağlatan içsel söylemlerin var.
-Biliyorum gelmeyeceksin ben bu imkansızlığı sevdim işte..Budur benim mahirliğim Ruhsu.