Sözlerin kesmişti yüzümü.
İstiridye kabuğunun kesiğinden faksızdı.
Acısı.
Durmaksızın unutuyordun.
Kar donuyordu avuçlarında.
Her bir parmağın sarkıttı sanki,
Uzayıp uzayıp büyüyen.
Ne kadar büyürse de uzaktı her zaman.
Sanki dokunsam...Batacaktı.
(İstanbul)
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 31.1.2012 19:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu ne güzel başlık böyle
her ne kadar celâlli şiirleri daha çok sevsem de
dingin akışları,şiir açısından çok önemli bulurum
şiirin terapi etkisini yaşarken kendimce
acıyı acıyla otamasına bağlıyorum
bir terapistdir ki şiir içimde
bir ucuyla bu alemi sorgulatan
ağırlığını taşımaktan umudu kırılan yanlarımı
diğer alemin temaşasıyla ferahlatan
kurşuna dizilmeye hazır bir mahkumun
trampet sesleriyle irkilen ruhunu
birkaç tetik darbesiyle çekip alan
...
(fakir………)
not:
far(k)sızdı sanıyorum
Çok teşekkürler
Kaleminize sağlık...Kutluyorum....
TÜM YORUMLAR (4)