Vakitli vakitsiz çağırır bizleri ölüm,
İnsan bilse bunu yarışır mı?
Oysa her ölüm yeniden anlamaktır.
Defalarca ölüme rağmen anlamayız birbirimizi.
Sessizce gelir Azrail,
Dayanır gırtlağına, kaçılmaz ölümden.
Ama yine de ölümsüzlüğü arayan tek varlıktır insan.
Toprağım dediğimiz şey tek tek alır altına.
Ah vahlarla, soğuk sözlerin israfı buharlaşır havada.
Hepside yüzleşmeye hasrettir toprağın altında,
Ne yapsa ne etse yalan olur,
Titreyerek susar ölüme insan...
01.08.2024
~Gülay Özdemir ~
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 2.8.2024 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yorumsuz:))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!