Alışkanlıklarımın bir yanımın eksiklerini sundu.Aklımda kaldığım kadar aklım kalmış.Son bakışın kadar kalmış gözlerimin ferinde kalanlar.
Gözyaşının aktığı alıştım damlalara. Ünlemler besledim her damlana benzesin, her damlana karşı akıtmasın vicdanımı.
Pişmanlığa ördüm veballarimi. Güllerin kırmızılarını sunarken, içimin kanayışına misal oldu, içsel cümlelerime mesel oldun.
-Sözlerimin dinamitlerine bastı son sözcüklerin. Ayrılığını Hiroşima’ya atılan atom bombası süsünde üstüme attın.
-Oysa ben Hiroşima’ya karşı unutulmaz sevdamın zırhını çoktan giymiştim.
-Evet, doğrudur, çok ama çok yıkıldım.Yokluğunun atom sesinde kendimle çarpışan seslere teslim oldum
Tamamını Oku
