Sözlerim Beni Ele Verirken...

“Sözlerin(m) (B) Seni Ele Verirken…”

/Beyazımsı ellerine dokunmaya seneler kalmışken.../
...

Sana ulaşmak tüm dünyayı karşıma alabilmek gibi bir şeydi…
Sana ulaşmak yazın en sıcak aylarında dolu yağabilmesi kadar hayaldi…
Bir seraptı yada bir rüya en masumundan…
Ama sonunda aşkına düçar olmuşum ya…
Bu hasret günleri de bir gün bitecek n’olur dayan…

Farkındayım gitmemden korkuyorsun…
İki dünya arasında sabırla med cezirler çiziyorsun…
Senin gibi ben de seni seviyorum biliyorsun…
Dualarımda da inan hep sen oluyorsun…

Uzaktan uzağa bir tek sözlerinle yetinmek…
Her gün şiirlerimin diyarına konuk olduğunu bilmek…
Bu kadın şairini sevindiriyorsun…
Dilimin yandığı gecelerde ellerime kandil şekerleri veriyorsun…

Söz ki sana, senden başka kimseyi asla sevmiyeceğim…
Bu aşkınla buz kesilmiş yüreği hiçbir zaman güneşin önüne sermeyeceğim…
‘’Seninle gelmeyeceğim’’ demişsin, ama ben yine de bekleyeceğim…
İkimiz de cennetle müjdelenene kadar bıkıp usanmadan bekleyeceğim…
Ve o kutlu gün geldiğinde sırça köşkümüzün önüne kırmızıdan halılar döşeyeceğim…

18.07.12 (yirmi.üç/sıfır.altı) Çarşamba…