Sözlerim... (3x4’lük)

Bir zaman yanmış da gönlüm nar gibi...
Kül altında Mangaldaki har gibi...
Ateş yürüyünce bir uçtan uca...
Kıp kızıl kesilmiş gönlüm kor gibi...

O kor sönmemiş de dönüşmüş köz’e...
O köz her yakışda aşk vermiş öz’e...
Gönül her çığrışda seslenmiş...”aman! ”
Her “aman! ” sesleniş dönüşmüş söz’e...

İşte! ..bugün, bu şiirler...bu çığlık...
Taşıyor hep içimden...ılık – ılık...
Sönmez ateş misâli gönlüm benim...
Çığıracak yanıııp...yandıkca...alık!

14..01.2007/ 17.05