Sözler4 Şiiri - Abdullah Ramazan

Çekemeyenlerin çok olması seni mükemmel insan yapmaz. Sadece basit insanların içerisinde yaşadığını gösterir.
Sevda cemre gibidir.Yüreğe düşmeden bahar gelmez.
Sen yüreğime düşen ilk cemresin. O yüzden bahar bildim seni.
Bir kuru ekmek,bir soğan yanında da sevdiğin varsa.Mutlu olmak için başka bir neden arama.
Bazen gözümüzde özümüzde yanılır.O zaman hislerimizle hareket etmeliyiz.
Hayatta her şeyi hesaba katmak gerek. Çünkü hayat ıskalamaya gelmez.
İnsan doğrularından vazgeçebilir. Doğrulardansa asla.
Yanmaktan korkuyorsan; ateşle oynamayacaksın.
Niye mi böyle? -Ben sevmemem gereken bir insanı sevdim.O’da sevmemesi gereken bir insanı sevdi.İşte öyle..
Hayatta kimseyi küçümsemeyeceksin.Kibritte küçüktür ama kos koca ormanı yok eder.
Hiç kimse mükemmel değildir.İnsanlar doğru bildikleri yanlışları yaparlar.O yüzden hayatında bir silgisi olmalı ki yaptığımız yanlışları silmeli.
Kendi hayallerini kurmayanlar,başkalarının hayalleriyle yaşamaya mahkumdurlar.
Unutmak istediğinden değil.Unutmak istemediğinden, insanın unutmak istedikleri, hep aklının bir köşesindedir.
Sen varsın ya işin ucunda; özlemin de yakıştı yüreğime.
Her insanın karşısına fırsatlar çıkar.Kimi bu fırsatları fark eder.Kimi fark etmeden geçer.
Gökyüzünde bulut gibisin yar.Gelsen de gölgesin gitsen de.
Hiçbir ateş ebedi değildir.
Özlemekte güzeldir.Özlenen özlenmeye değince.
Suya düşüp çırpınan insanlar boğulur.Oysa ki dibe ulaşmayı başaranlar daha şanslıdır.
Bir sebep olmalı insanın yaşamında; Sevgi gibi,Aşk gibi.
İnsanları kaybetmek için değil! Kazanmak için mücadele etmeliyiz.
Üç harfi yan yana getirdim.Karşıma “SEN” çıktın..
Düşüncelerimizle yaptıklarımız çelişiyorsa,gittiğimiz yol varmak istediğimiz yer değildir.

Hayatta rolünü iyi oynayanlar kazanır.
Kötü olan kader değil insanın hayatı yaşama biçimindir.
Kötü insan yoktur kötüleştirilmiş insan vardır.
Söz var sahibine yanar.Söz var sahibiyle ağlar.
Yüzüne söyleyemem.Ardından konuşmak adetim değil.Anla beni.
Öyle büyük sözlere gerek yok.Küçücük kelimeler de büyük mutluluklar verebilir insana
Ben seni,Baharım bildim.Sonbaharım olma.
Seni yalnızlığımda tanıdım.Kalabalığım olur musun?
Hayatınızda her zaman burnunu sokanlara değil; Anlam katanlara yer açın.
İki yaşamın bir yerlerde kesişmesi asla sıradan ve tesadüf değildir.O ilahi bir emrin tecellisidir.
Hayatınıza her zaman pozitif insanları katın. O zaman hayatın gerçek güzelliklerini keşfedersiniz.
Yine yalnız kaldırımlar düştü kaderime,belki karşılaşırız hayatın bir yerlerinde..
Rüzgarı seversin.Ağaçları seversin yeter ki yüreğinde sevgi olsun.Bir bahane bulur,belki beni de seversin.
Allah sana acıyı,kederi.Seni sevmediğinden değil,sana vereceği sevincin büyüklüğünü anlatmak için yaşatır.
Dışarıdan çok kalabalık görünsem de,içerim hep yalnızlığı yaşar.
Ben gülüşünde yaşarım baharı.Kır çiçeklerini anlatma bana
Bilirim Sende Özlersin Beni. Benim Seni Özlediğim Gibi.
Hayat yaşayabildiğin kadardır.Sahiplendiğin kadarsa senindir
Hasret düştü kalemime.O yüzden gözyaşı kokuyor her cümlemde.
Hayat güzelliklerle değil,o hayatı güzelleştirenlerle güzeldir.
Olmak istediğin yerde değilsen.Ya olmak istediğin yer sana göre değil; yada sen olmak istediğin yere göre değilsin
Çok şey kaybettim,çok şey kaybettin,çok şey kaybettik,senle ben biz olamadık.
Ben senden mutluluğu öğrendim.Kalemim o yüzden hep mutluluğu yazdı.Mutsuzluğa alışkın değil ki.
Sevip de anlatamamak var ya! en kötüsü de bu galiba.
İnsanın iyi kötü her türlü iş gelir başına.Sen hayatımda başıma gelen en iyi işsin galiba.
Çok çabuk tükettik sevgimizi.Oysa senle ben biz olmaya o kadar yakındık ki.
Gitmekten söz etme bana birlikte yaşamak istediklerim var.Anlasana!
Seni yazan her kalemi özenle saklıyorum.Senden bir şeyler taşıyor diye.
Sen yalnızlığımdın o yüzden hiç kalabalıkları sevmedim
Saat 23.buralarda havanın hiç tadı tuzu yok.
Yalnızlığı seviyorum,sensizliği ise “ASLA”..
Gidişine üzülmüyorum,terk edişine asla! Bir daha sevmeyecek bir yürek bıraktın ya
Baharda kışı,kış da baharı özler ya insan; bense dört mevsim özlüyorum seni.
Ey sevgili! Benim satır aralarına sıkıştırılmış,mevsimlik turfanda aşklarım hiç olmadı.
Her son yeni bir başlangıçtır.
Bana mutluluğu öğrettin.Acıyı ise yaşamayı..
Sonbahar ağacından yapılmışsa kalemin,bahar çiçekleri çizmesini bekleme..
Hayattan öyle çok şey bekleme.Gerçek bir seveni bulursan; o yeterde artar sana.A.Ramazan
Koskoca şu dünyada almadım ki hiçbir tat,anladım ki sensizse yaşanmazmış bu hayat.A.Ramazan
İnsan neye açsa onu arar onu beklermiş.Tıpkı seni beklediğim gibi.A.Ramazan
Eğer hayatı durdurma imkanım olsaydı senle geçen her hangi bir anı durdururdum.Tekrar tekrar yaşamak gerekse de yinede aynı yerde senle durmak isterdim.A.Ramazan
Kaç mevsim eskittim kaç mevsim gitti.Boşa geçti yıllar bir ömür bitti.A.Ramazan
Benim özlemim”Çatlamış toprağa yağmurun düşmeden önceki “RUH” halidir.”A.Ramazan
Hadi kalk gel seni bekler bu yürek.A.Ramazan
Artık düşlerime sığmaz oldun.A.Ramazan
Hayatımda hep bir şey eksikti,ta ki seni tanıyana kadar..A.Ramazan
Sana kavuşmak hayal olsa da,hayalin bile harika.A.Ramazan
Ne garip değil mi? O ne der, bu ne der diye geçer de yıllarımız.Dört duvara hapsederiz öylesine geçer ömrümüz.A.Ramazan
Her gidiş bir kaybediştir,o yüzden her gidişte biraz acı vardır..A.Ramazan
Bana “sevdiğini” söyleme.Zaten hissetmem öyle değilse.A.Ramazan
Doğaya bahar gelmiş neyime,gönlümden kışı gitmedikçe..A.Ramazan
Varlığında üşüyorsa ellerim, yokluğuna takılıp kalmaz yüreğim.A.Ramazan
Senle ben unutulmuş hayatın çocuklarıyız,gördüm ki aynı yağmur ıslatmış toprağımızı, aynı güneş ısıtıp yeşertmiş yaprağımızı ve aynı kader sarıp sarmalamış yarınlarımızı.A.Ramazan
Sen benim,düşlerimdeki değil! ”Gerçeğimdeki kadınsın”.A.Ramazan