Sözler Yetmiyor Şiiri - İsmail Bozdemir

hasret yetmiyor
özlemek ne ki
nedir bu hayat veren çile
tutku mu aşk mı arzu mu
beklemek
sürse de bir ömür boyu
sensizim bu şehirde
karşılığı yok hiçbir dilde
anlatamıyorum
gücüme gidiyor
özlemek ne ki

paraladım sözlükleri
ne büyük işkence konuşmaya mecbur olmak
oysa ne kadar kolay
dilsiz anlaşmak
vuslata kaç var
zaman geçmiyor
özlemek ne ki

mesafeler
zalım yollar
gel gör ki
seni getirecek olan da aynı yollar
içimde kıpırtıların
kanımda dolaşan sen
ey çölümün fırtınası
dağıt kumlarımı
serap da olsan gel
ama yalvartma sakın
yakınlığınca uzak
uzaklığınca yakın
okşamasa da ellerin yorgun saçlarımı
bakışlarınla sula gönül toprağımı
anlatamıyorum
dilim dolaşıyor
özlemek ne ki

kolay mı seni anlatmak sana
şimdi anlıyorum
kazanda taş kaynatmayı çocuklara
umut
umut ki buzdan bir dağ
sürükleme kıyılara
yokluğunda yürek avunmuyor
özlemek ne ki

korkuyorum
gel desem
bozulur büyü
bir bakışın üfler
yürek mangalındaki közü
solmayasın diye sen göz yaşım hazır
ben senin toprağınım sevdamın gülü
çağırmadan gel
burası yerin
bu gönül bahçesinin
en güzel köşesinde büyü
sana kendimi adıyorum
özlemek ne ki

(İzmir-23.08.1995) 04.17