Sözler yetmiyor artık anlatmaya...
Bir yarada akan kan gibi...
Ne gittiğim yer belli... Ne giderim...
Harabelerin arasında yaşıyorum...
Ne tutanım var elimden... Ne ayağa kalkabiliyorum...
Bazen bir sözde, bazen bir notada buluyorum kendimi...
Hiçbirşey fayda etmiyor...
Şehir karanlık... Üşütüyor artık sevdan...
Krizantem tadında sevilmeyi beklerdim oysa...
Öylesine Sadık... Ölesiye benim olmanı...
Ne kadar yanılmışım, ne sözlere kanmışım meğer..
Oysa ne güzeldi herşey...
Bir umutla umuduna sitem ediyordum...
Bir ufuk'da doğmayı bekliyordum...
Şimdi dolduruluyor yerim...
Ölüdürülüyor sevgim...
Üşütülüyor yüreğim..
Zaman aynı yere gelmiş yine...
Akrep yelkovanla birlikte acıyı gösteriyor...
Gömüyorum yüreğime seni bu gece...
Şimdi asiyim, şimdi sessizim, şimdi isyanım....
Kayıt Tarihi : 23.9.2009 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
onlar sonbaharı,sonsuz baharı anımsatırlar,
yeryüzü sarıya boyanırken yavaş yavaş,
onlar inadına açarlar başları dik...
sonbaharın ve hüznün habercisidir onlar,
ama beşinci mevsime sonsuz bahara da kavuşmanın habercisidirler...
en çokta sarılarını severim,
hüznüm gibi,umut gibi sararmış:(
ömrümün son durağında belki,
bir krizantem açtığında olacağım yanında,
o zamana kadar,açmasın krizantemler,
kasımpatları beklesin beni ve gülüşümü:)
çokmu şey istemiş olurum,
doğanın dengesine aykırımıdır bu durum?
yada sen elinde bir demet krizantemle gelirsin ayak ucuma,
bir dua okumaya:)
içimden geldiğince:) hala:)
TÜM YORUMLAR (1)