Sözler'im Şiiri - Ercan Yılmaz 2

Gönül desem gönülü,
Gönüldeki hazana düşmüş gülü,
Birde ona sor bahçedeki bülbülü,
Bilmezsin sen sevdayı,sünbülü...
Yazarım,yazarım da bitmez çilem,
Ağlamakmış kaderim nasıl gülem.
Bağlanmış elim,ayağım sana gelem.
Doğmaz hiç güneş bana ufku bilem.
Şu garip yüreğime hüzün çöker.
Birde azrail ruhumu benden çeker.
Yetmezmiş gibi zalim birde çile eker.
Bilmezsin namert,yiğidi büker...

--Ben söyleyeyim sen yaz.
--Derin olsun bana bir mezar kaz.
--Gelirse sözlerim sana az.
--Bilmezsin sözü sefayı,çektirirsin derdi cefayı...

Söz söyleyeni eğler.
Eskiden namertti şimdi beyler,
Nasır'ım gerçekleri böyle söyler.
Doluydu tıklım tıklım boşaldı köyler.
Kırmızıydı sarardı gonca güller.
Söylemez oldu işte suskun diller...
Gülüyor halimize yaban eller,
Körelmiş on sekizinde beyinler...
Günaha girmiş kırkında beller...

--Ben söyleyeyim sen yaz.
--Derin olsun bana bir mezar kaz.
--Gelirse sözlerim sana az.
--Bilmezsin sözü sefayı,çektirirsin derdi cefayı...