Gülüşümü alıp götürdü,gözyaşlarını bıraktı yüreğime.
Hıçkırıp duruyor,ruhumu gasp ediyor keder.
Yorgan görmüyor beden,mesut beni benden eden.
Gün doğarken yanına,ay batıyor karanlığıma.
Sözler asılı kalıyor,celladın dar ağacında baş aşağıya.
Hayallerimi gömdü makbere,mezartaşı bilinmez kabre.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta