Gözün kapalıyken de görür düşünürsün.Kalbin her zaman açıktır.Varlığına da, yokluğuna da. Diyeceğim o ki; Sen iste yeter ki. Zaman la gözün görmediğini yüreğinle de hissedersin.
Sana birisi çıkıp şerefinle ölmenin ne olduğunu anlatmaya çalışsa da,anlatılanlardan ne demek istediğini anlamadıktan sonra, sen kafanı yine kumlara gömersin.
Savaşı çıkaran zalimlerin çocukları değilde,nedense hep garibanların,çocukları önden gider,Göğsündeki acıyı,nefeslerin daralmasını,yine ilk anne babalar hisseder.
Yaşantını başkalarının iradesine bırakma. Bırakırsanda,O sana aitlik ten çıkmıştır. Benim hayatım demekte zorlanırsın.
Bir yerlerde haksızlık varsa, yapılmışsa, karşısında duracaksın. Kızıyor da duramıyor san, Kendi kendine kavga ediyor san faydasız. Bilmelisin ki: Sabit fikirli ile aynı pencereden bakamazsın. Farkın ayrıcalığınsa, senin insan olman.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta