GİT... Ben sensizkende mutlu olmasını öğrenirim.Üşüyen ellerimi ısıtırım.
Belki yollarda yalnız yürürüm.Belki bir türlü sabah olmayı bilmeyen gecelerim olur.
Belki bir şizofren gibi bir sen yaratıp onunla ağlar onunla gülerim.
GİT...Gözlerim seni görmek ümidiyle uykuya küssede git...Dilimden dökülen kelimeler anlamını sende bulduğu gibi bulamasada git.
Zelil bir hayatın müptelası olsamda git.Sevmek sevilmek yaşamanın temeli olsa da, ben sensiz yaşarım git...
Dilim git git desede kalbim gel gel diyor....
SEN YİNE DE GİTMESEN OLMAZ MI?
Kayıt Tarihi : 17.12.2012 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!