Bulutları izlemediği zamanlar yalnız,
Güneşi selamlamadığı, ay ışığına değmediği zaman bir o kadar kalabalık.
Dalları kırılmış, rengi sarıya çalmış,
Buna rağmen toprağa sarılmış.
Ne bir damla su, ne de dalına konan bir serçe,
Sanki herkesten uzak, tek başına sırtlıyor yalnızlığını.
Kayıt Tarihi : 7.6.2023 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!