Sözgelimi Şiiri - Alaaddin Emre

*

sesimin çapraşık sedası sarsıyor beni
gece ırmakları dökülüyor omuzlarıma
yoksunuz aşktan yoksuluz
öbür adı sefalettir dünden kalan
hüzün ıslak bir renkle çizilir ancak
kulak aritmetiğim iyidir ilân-ı aşk saymakta
övünmek gibi olmasın anlarız birazda
güvenilmez ellerin umarsızlığını
aşk artık asılıdır anın ortasında
nafile zıplayıp tutmak
yazgı kendine ihanet ediyor
soğuk kış gecesinde

çeviremiyorsam güzelliğe
yokluğunda acı duyacağı kusurlarını
birliktelikte yanılsamadır
yalnızlık da
bir eski sandık
dert saklanan ağır

unutmak için sevmişiz
bir fotoğraf makinesi yerine koyup
kendimizi yalnız
nergis çiçeği
geç kalmış bir ergen

bir gece yarısı ayyaşı yaklaştı yanıma
cüzdan kullanmıyorum dedim kibarca
ben de çifte gönül esrikliğinden
bir de eksikliğinden gidiyorum evime
haydi sen de git
dedim de dinlemedi beni
öldürdü şişeyi
sözgelimi