Söze Düşen Cemreler Sen...

Özlemek; sensizliğin sofrasında her nefes
Bir yüreği ikiye pay etmektir sevgilim.
Ne geçici bir arzu, ne hayal, nede heves,
Kâinata bu aşkı duy demektir sevgilim…

Sensizlik; sessizliğin alın yazısı gibi,
Yanımdan ayrılmıyor ana kuzusu gibi,
İçe doğru kanayan hançer sızısı gibi,
Açtığın yaraları say demektir sevgilim…

Beklemek; alevlerin ortasına dalarken,
Acıyı unutmaktır hayaline gülerken,
Her gece yokluğunu can evime alırken
Gönlümdeki yüzüne ay demektir sevgilim.

Hasret; tek bir zülfüne dokunurken ruzigâr
Gölgen gibi gezmektir peşinde diyar diyar,
Sorunca bu gecelik başka bir emrin mi var,
Saki’ye bir yâr daha koy demektir sevgilim.

Sevmek; umut ekmektir seninle yarınlara,
Ve atmak yalnızlığı en derin zindanlara,
Onu sevmek ne demek deyip de soranlara,
Can çıksa da çıkmayan huy demektir sevgilim.

Vuslat; Senli bir şehrin sabahına uyanıp,
Ayakta kalmak için ümitlere dayanıp,
Geldiğini görünce secdelere kapanıp,
Azrail’e bir defa cay demektir sevgilim…

Onbeşmartikibinoniki