Sözde Özneyim Edilgen Yüreğinde Nazlıcan

Yaralarımın çatısında etken fiil olarak özne olmamı sen istedin.
-Edilgen bir yüklem gibi kendi hazanlarına çekildin. Ve beni sözde özne yaptın yeni sevdalara.
Aynı cümlede hem etken hem edilgen halimi içenler,
anlatım bozukluğunu anlamakta zorlanıyor.
-Gereksiz gitmeler yaşlı bir yaraya merhem olmaz ki.
-Aşkın bakışlarına gözlük takan bahtımın körüyüm.
Yalnız seni gördüm yalnızlığımda.
-Sorguların metro rayında hayıflarım düşeli. Düşlere gerek yok.
Bu cümlesiz aşkların kitabında cemi cümle olarak sunulmam ne kadar doğru ki.

Bu eksik kalışın, ruhundaki üşümelere neden bağıl bir sen bağlar. Figanlarımın fidesi neden ruhunun yanı başında susuz kurur.
Bu susuşun sonrasını hangi harfin temyiz eder bilemedim.
Bilge bir bebektim aşkımızın.Sen aşkıma anayken hiç ağlamadım, hiç süt emmedim ,hiç emeklemedim sevginden,hep senli huzurların içinde kocaman bir adamdım.
-Hep tutkuluca koştum kollarına.Hep yanında yüreği yanan bilge bakışlarla baktım gözlerine.
-Hep sendim, sen’e benzer benlerim vardı.
Zaten sende ben olmuştun. Aşkımız bizi bir ben’e tümlemişti.
-Mutlu bir adıldık kendimiz için.
-İşte benim aşkım böyle olmalı fiilinin gereklilik fiiliydim.
Çöl r nârını sunan ceylanın gözlerinden tanıdım seni.
-Sen aşk değildin, aşkı doğuran tutku rahmiydin.Sürekli ben’e hamile kalıyordu her şeyinle.
-Gel sev beni gitmeden önce. Gel git ki seve seve hasretinden gebere gebere seni yazayım Nazlıcan.

Ben toprağın aşk ütüsüydüm. Eze eze bastığın toğrağın bağrıyım.Sen bastıkça sertleşip direndim vuslatına.
-Bir gün bu büyük sevgiye muhtaç olarak gelmeni ektim bir kenara.
Sen küskünlüklerin dikeni olarak yaramı kanatmaya devam et. Senin davan beni üzmek olmalı ki ben hep seni yazarak yaşatayım.
-Hüznü,umudun ikizi yaparak yapısalcılığın ekmeğine yağ sürersin.
-Yaşanacakların dehlizlerine bıraktığımız bize ait değişmeyenler yeter.
-Sen bir karakter ağacısın. Dallarında farkındalığın, meyve vermeyen hallerin var.
-Değişememenin değilisin biliyorum. Benim de değişemeyenlerim var.Zift gibi bahtımın duvarına yapışık.
-Değişmenin güzellik memesisin, süt yerine hep özel, içimi doyuranlardı.
-Ben de Allah’ın bir kuluyum.Her kul bir dünya demektir,her dünya kula sunulmuş özerk yaşamlar yumağı.
-Sen kadınsal dünyanın minnoşu, ben gözleri aşka açık sevimli bir aslan.Oyuncak olanından ikimiz.Hani sevmek için yaratılmış iki ruhun oyuncağı gibi.
-Üç nokta kahini bizi anlattı sonrasızlıklarda. Sihir var bu can kırıkların kırık mızraplarında.

Kozasına yüreğimizi alan ipekböcekleri sonsuz bir iz sürdü.
Kurgusal bir değinim işlendi hazanlara.
-B’anılmış ruhun süzgecinde alıştım senli tatlara. Sen bir aşk t’adıydın.
* Adsız bir yüreğin paftalarında atlasını çizdim.Renkli renkli sen.
-Gel de unut.Her acın, bir türküye hamile.
Böyle doğurgan bir aşkın sonrasızlığında kendimi öznesiz cümlelere hazırladım.
-Kelimesiz cümle gibi sözsüz Manas’ın kadar kader olup kederlerimi bitirmeye geldim.
23.23. 2010