Sozde Kaldi Şiiri - Fahri Işık

İnsanlığın düzeni'ni yozdular
İnsan sözde kaldı dönek çoğaldı
Söz verenler vaatleri bozdular
Vaat sözde kaldı dönek çoğaldı

Kuzulara yemlik ettiler kurdu
Çakallara kaldı arslanın yurdu
Dostum dediklerim sırtımdan vurdu
Dostluk sözde kaldı dönek çoğaldı

Kime güveneyim şaşırdım kaldım
Bazen efkarlanıp isyana daldım
Edebi erkanı atamdan aldım
Edep sözde kaldı dönek çoğaldı

Ben usandım utanmıyor insanlar
Kalbi güzelleri aptal sananlar
Can dostuyum deyip zorda koyanlar
Canlar sözde kaldı dönek çoğaldı

Allahın kulları ruhsuz yaşıyor
İçim bulanıyor aklım şaşıyor
İyilik tükenmiş pislik taşıyor
İyilik sözde kaldı dönek çoğaldı

Adim Fahri yufka yürek canlıyım
İlim kapısına gönül bağlıyım
Çukur ovalıyım toras dağlıyım
Dağlar sözde kaldı dönek çoğaldı

Fahri Işık=1999=Hallanda