Sözde; Eğitim Yuvası! ! !

Öyle fena bir yerdeyim ki kalbim yaralı
Özgürlüğüm, hürriyetim yok; bahtım karalı
Bu canım kurşuna dizilmiş gibi taralı
Arkadaş! Yok oldum; bittim, buraya varalı…

Yağcısı ve ajanı el üstünde tutulur
Geridekiler, tam bir çamur gibi yutulur
Hakları alınır, bir kök gibi kurutulur
Böyle giderse daha ne tür canlar burkulur…

Efendisi ve sözde çalışkanı övülür
Hakkı arayanlar mı? Ölümüne dövülür
Azarlanır, paylanır ve adeta sövülür
Bu eğitim mi? Zamanla artık düşünülür…

Müdür öğrenciyi tanımaz, yan gelir yatar!
Yardımcı ve öğretmenleri emrine katar!
Verdiği talimatla ajan dostunu satar!
Böyle devam ederse; Bu okul kökten batar! ..

Nöbetçi hoca dert mi dinler? Bugün maruzat!
İzin mi verir? Rüya! Korku var müdür zattan!
Yansam, dursam acaba kim beni eder azat!
Hiç dinlemezler derdimi; hepsi de geri zat! ! !

Anlatamaz derdimi ve arzumu dilekçem
Tutamazlar artık! Ruhuma geçti bilekçem
Öğrenciler okullarda birer kemenniyet
Burada hayal bile edilemez emniyet! ...

Sadullah çiçek 2008 mltya