Sözde Düşünce Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Düşüncelerin göğsünde bir avuç toprak,
Sözde derin, ama özde sığ,
Dolaşıyor dilde, bakarsın boyuna,
Kime ne anlatır, kime neyi satar?

Gözlerim aç, ama ruhum kapalı,
Sokaklarda gezen hayaller, kırık dökük,
İnsanlar avare, dertler acı gibi,
Yudum yudum içiyorlar kaygıyı, bile bile.

Her gün yeni bir maske, giyerler yüzlerine,
Bir yudum sevda, bir kaşık özlem,
Ama kimse sormaz, “Neredesin sen?”
Gölgesinde yürüyenlerin sırları virane.

Biri der ki; “Hakikat, kapıdadır,”
Diğeri; “Dünya bir rüya, geçici, anlamsız,”
Ellerini ovuştururken cüzdanını,
Paranın ardında unuturken insanı.

Gözlerim gökyüzünde, yıldızları arar,
Ama virane şehirler gölge yapar,
Ağır dillerde, acı bir tuzak,
Kimse anlamaz, kaybolmuş ruhların fırtınasını.

Bir türkü var, derin bir yarada,
Gönüller söğüt gibi eğilir, bükülür,
Herkes susar, belki de anlamaz,
Biriken derin hasretler, içe akarken büyür.

Düşlerim yaralı, hayal yorgunu,
Ama ben burada, kimsesiz kalbimle,
Açık havada soluyorum,
Kendi derdimle akarken zamanla.

Ve şimdi ben, bir ney gibi,
Söylerim acılarımı, yudum yudum,
Kimse dinlemez, sanki kulaklar kapalı,
Ama ben yine de haykırırım, kırık dökük.

Sözde düşünen bu kitleye,
Ben bir ayna tutarım, kırık ve çatlak,
Gerçek, her daim buradadır;
Bütün maskelerin ardında, yalnızca bir yürek yatar.