Sözde Dostun Oyunları Şiiri - Cihat Şahin

Girmiş kuzu postuna, oyun oynar dostuna,
Ehl-i insaf söylesin, hiç denirmi dost buna?
Bir küçücük şekere, hadim eder hisleri,
Sonsuz meşki es geçer, davet eder düşküne!

Bir elinde bir şarap, içeni eder harap!
Öbüründe emeller, kuru hülya ve serap.
Liste uzun ömür az, tahakkuku na mümkün,
Kabre sürer Azrail, bedeni bekler türap

Tüm lezzeti cem etsem, tatmin etmez kalbimi!
Ayni şeyi söylüyor, konuştursam her kimi.
Demek bunlar numune, asılları cennette,
Onu kazanmak gerek, bırakarak “lam cimi”.

Sağ yanımda şeytanım, sol yanımda meleğim,
Melek gibi yaşamak, gönül içre dileğim.
Nefsim hissim şeytanım, koalisyon kurmuşlar.
Mücadelem çok müthiş, zorlanıyor bileğim!

Gözü yapar aracı, kör hissiyat pis nefis,
Cazibedar günahlar, onlar için çok nefis.
Aklı çeler şeyatin, kalbe üfler fitneyi,
Vicdan engel olmasa, fasık olur gülüm his.

Buna derler imtihan, ins ve cine münhasır,
Riske atar sınavı, berbat olan şu asır.
Kırkta birdir kazanan, şavaşını nefisle,
Otuz dokuz kaybeder, hasmına olur esir.

Çoğu şartlar aleyhte, mücadele pek çetin!
Mümin olmak zorunda; takva ehli ve metin.
Salahatle diyanet, artı ihlâs olmalı,
Cennet ucuz değildir, yoksa bil inayetin.

Bu en büyük savaştır, yani cihad-ı ekber!
Kazanırsak savaşı, cennet olur o makber.
Kazanmaya mecburuz, yok rövanşı bu maçın!
Sığınalım Allah’a, çünkü odur en ekber’

Oyun bitmez nefiste, çalımları pek yaman!
Atar golü kendine, sonra çeker”of aman”.
Bir saniye koyuversem; vurur hemen tırpanı,
Teyakkuzda olmalı, ona karşı her zaman.