Sözcükler bir dil oluşturmakla kalmaz. Onların da kendilerine has ve evrensel bir dilleri vardır. Sözcükleri bozmak, anadili kaybetmekten de öte bir şeydir. Bu aynı zamanda, yüzyılların eleklerinden süzülerek gelmiş tarihsel mirası ve nadide bir güzelliği hoyratça hırpalamak anlamına gelir.
Arapça, Farsça, Kürtçe, Türkçe, Fransızca, Latince, vs. olmaları hiç fark etmez. Asıl olan onların ne anlatmak istediğidir. Budanır veya değişime uğrarlarsa eğer, yüklendikleri anlamı bize taşıma özelliğini tümden yitirirler. Onlar yok olurken, bilgi eksilir ve sonuçta biz çoraklaşırız. Sayılar ve dili oluşturan harflerle sözcükler bütün şifrelerin anahtarı olduğuna göre, bu durumda tek bir harfin kaybolması bile çok önemlidir. “Sıfır”ın kaybolması gibi bir şey bu...
Düşünsenize “sıfır”sız ne yapardık biz? Sözcüklerden şapkaları kaldırmaya benzemez bu iş. Başta iletişim ve finans sektörü olmak üzere pek çok iş alanı çökerdi. Dilde ise çöküş daha sessizce ve derinden gerçekleşiyor. Ve bir gün, önünde sonunda gümbür gümbür patlayacak.
“Sergüzeşt” ve “macera” eşanlamlı olabilir mi hiç? “Enkazlar, eşyalar, malumatlar, talimatlar', ki bu sözcükler ler-lar takısı almadan da çoğuldurlar ve günümüzde yanlış kullanımdalar. Veya ‘mütevazı’ yerine ‘mütevazi’ denilebilir mi? Paralel yerine ‘mütevazi’ kullandığımda - ki doğru bir kullanım şeklidir bu - insanların nirengi noktaları ne olacak peki? “Tevazu”yu mu anlayacaklar, yoksa geometrik bir terimi mi? Dilin yanlış kullanımından kaynaklanan müthiş bir kavram kargaşası var ortalıkta.
Tamamını Oku
Günümüzün en önemli kaybı 'duygu' dur bence ve işte bu duygu yoksunluğu sonucudur ki,'dildeki duygu' da yok sayılmaktadır.
'dilin yanlış kullanımı'ndan öte,bence çok daha önemli birşey yaşanan.Ve bunun sadece bir ihmal olarak algılanması hatasına düşülmemeli bence.
Ne yazık ki,her 'değer' gibi,'dil' de egemen sınıflarca kullanılıyor toplumun istenen(!) noktaya çekilebilmesi için.
İşte bu nedenlerle,sandığımızdan çok daha önemli bir görev 'dilimizi koruma' görevi.
Ve evet,herkes düşünmeli birkez daha...NEREYE GİDİYORUZ diye..Çünkü bizim 'gittiğimiz yer',çocuklarımızın 'yolculuğa başladıkları yer' olacak!!
Dilimizi kıyanlar,sadece dilimizi değil,geçmişimizi de,düşlerimizi de ,geleceğimizi de yok etmekteler ..Dilimizde;Karaman Beyliği kurallarının uygulanması zamanı geçmek üzeredir..Aklımızı başımıza devşirip çocuklarımız ve torunlarımızın geleceğini kurtaralım yarın çok geç olmadan..
Ellerinize sağlık Naime Hanım..
Sevgi ve derin saygılarımla
Mim Kemal Ertuğrul
Varolun,ellerinize sağlık.
Harikaydi Naime... {Arapcan da cok kuvvetliymis:-))) }
Bu konuyla ilgilenler icin muhtesem bir kitabi tavsiye ediyorm.. Andrew Dalby nin LANGUAGE IN DANGER. (Dil Tehlikede) ...Bu kitabin arka kapakta okudgum satirlar soyleydi..(Every two weeks a language dies. Of the estimated 5,000 languages spoken worldwide, from Cherokee to cornish, only half are likely to survive to he end of the century) ve tuylerim diken diken olmustu...Kasiyere parayi verene kadar ellerim titriyordu, inanin cok etkilenmistim, ve hala etkisinden cikamadim bir turlu...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta