Sen iki kelime olamazsın,
İkinci kelimeye dayanamaz yüreğim.
Sen iki cümle değilsin,
İkinci cümlenle ben biterim.
Ben istemiyorum artık
İletişim fazla insani,
Oysa ben bazen insanlıktan çıkıyorum.
Bildiğin istifa ediyorum,
Uzun uzun düşünüyorum
Ben insan olabilir miyim diye?
Mümkünatı yok çıkıyor,
Hayır duymak isteyenlere cevabım var,
Aynı değiliz hayır,
Sizinle aynı olamam hayır,
Bak ne güzel diyorum hayır.
Konuşmaktan vazgeçiyorum,
Telepati yöntemiyle anlaşalım,
Bıraktım sözcük israfını.
Hatta anlaşmak gibi dertlerim yok
Zannımca,
Anlaşılmak gibi de.
Hiç kimsenin hiçbir şey bilmeden
Atıp tutması kadar tuhaf,
Benim de bildiklerimi görmezden gelişim.
Umurumun orta yeri,
Dünya'nın göbeğiyle bir kesildi.
O yüzden,
"Beni bir ben bilirim,
Bir de beni anlayan
Bana bir ben gereğim
Gerisi teferruat."
Herkesi kendi bildiği kadarıyla,
Kendi at gözlüğüyle tanıyanlar,
Önyargılarında boğulanların
İstediklerini tam da bu yüzden kaçırmış olması kadar komiktir,
Anlamaktan yoksun yaşamları,
Vazgeçiyorum konuşmaktan,
Susuyorum,
Anlaşmak istediğimi zannetmiyorum ,
Anlaşılmak gibi bir çabam da yok,
Amacım sözcük israfını önlemek.
Mine Yılmaz Sevinç
25 Haziran 2023
01:16
Kayıt Tarihi : 20.6.2025 14:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!