Çok güçlü sanırdım ben kendimi ah!
Cahilce söylenen söz yıktı beni
Konuşsam ayrı dert sussam da günah
Haince bakan bir göz yıktı beni
Gençliğimde aldım onca yarayı
Görmedim ne köşkü ne de sarayı
Çıkardım alları giydim karayı
Yokuşu geçtim de düz yıktı beni
Gurbet ellerinde il il dolaştım
Çeke çeke gayrı derde alıştım
Yaram birdi şimdi bine ulaştım
Doksan dokuz değil yüz yıktı beni
Kaderim böyleymiş gülemedim ben
Akan göz yaşımı silemedim ben
Zaman çabuk geçti bilemedim ben
Sekteye uğradım hız yıktı beni
Bütün duygularım hepsi dağıldı
Kalmadı içimde sevgi soğuldu
Beni yıkan ne (ah!) nede oğuldu
Yaralı bir küçük kız yıktı beni
Necla Polat Hasbutcu
Kayıt Tarihi : 4.2.2023 23:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!