Söz'yaşlarım Şiiri - Canan Özanaç

Usta sanırdım kalemimi,
Oysa çırak olmaktan öteye geçmemiş
Çıraklığa kurban olurum da,
Bir parça sözüm, yüreğine değmemiş...

Söz'yaşlarım var benim,
Gözlerim yerine kalemimden damlayan
Dilimin sustuğu yerde,
Mısralara çatan..

Tüylü ve beyaz kanatlarım yok.
Ucu sivri, keskin bir kalem sırtımda.
Süzülür dururum, hem ezele, hem ebede.
Hem gökyüzüne hem yeryüzüne.

Yirmidokuz harfin hangisi yetkin
Hangi kelime hükmeder taşlaşmışa
Söylenir dururum
Bide gelmişine, geçmişine

Söz'yaşlarım var benim,
Dinleyin;
İsyan değil, haşa
Bizler yolcuyuz, dünya han
Azıcık uyarmak lazım, ayan

Ateş böceği gibi kimileri,
Sanki ben sokak lambasıymışım gibi,
Işığım olduğu sürece yanmdalar,
Sönünce birer birer yok oluverdi..

Dilim sustu, mısralarım dökülüverdi
Kırdım kanatlarımı,
Söz'yaşlarım kağıda dökülüverdi..