söz vermiştin sen bana bitinceye dek ömür
ey muhteris sevdiğim aşk sadakatle büyür
bir imtihandan geçtik daha yolun başında
sen kırıldın bin parça dudaklarında özür
dinçliğin dinginliğin zirvesindeydim oysa
kaybettim sağlığımı sana düştüm ben asla
düşmem derdim kendime inanırdım kalbime
artık sevmem bin güzel ayağıma kapansa
sevgi emekti hani ilgiydi bütün aşklar
nasılda söz vererek kandırıyor alçaklar
gönlünde sevda büyüt toz pembe hayallerle
nasip bu, çöle düşer en azimli başaklar
hayatıma girdi ya hayatım tepe taklak
sinirlerim gerilmiş ne tahammül ne ahlak
yolumu kaybetmişim gece gündüz içmişim
yola düşmüş bir çöpüm bu oldum kabataslak
tutunurum olamam tutunamayanlardan
bir tümsek bu geçtiğim geçecek hayatımdan
ey sözlerin mahiri ey sözlerin aşığı
bu da geçer elbette çıkar onu aklından
bir sevgi besliyordum canımla eş değerdi
hayıflanmama sebep nasıl bunu becerdi
her şey tersine döndü sevda ateşim söndü
bir nefrete dönüştüm nasıl çekip giderdi
yeneceğim ben seni ey nefretin sanemi
hayatım tarumar ya değiştirdim kendimi
yıkıldığım o yerden kalkıyorum çok güçlü
bu tecrübe hazinem unuttum artık seni
zararın neresinden dönülürse kar imiş
döndüm şükürler olsun zararım çok az imiş
insana güven duyma sonra yıkılma diye
bütün insanlar aynı insanlık çiğ süt emmiş
Servet Balıbey
Kayıt Tarihi : 26.6.2025 09:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!