Bir bayram günüydü,
Babama zorla aldırdığım pembe elbiseyi
Hastalanıp giyememiştim.
İste o gün içimdeki çocuk ilk kez kırılmıştı hayata.
Son kez oldu olmayacak bir daha demiş ve söz vermiştim içimdeki çocuga (bana) .
Ama sen herşey gibi bunu da mahvetmeyi becermiştin.
Verdiğim sözleri çalmıştın benden.
Gitmiştin nedensiz! !
Sen gittin ya
O an içimdeki çocuk sendeledi yine,
Tutmasaydım düşecekti belki de!
Ama tuttum; sımıkı tuttum.
Çünkü o da giderse ben ne olurdum....
Nilgün Yüce'ye
Özge BaydilKayıt Tarihi : 8.12.2004 09:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
siir gibi yazmis bana adamisin yuregin o kadar guzelki,duygularim duygularinda dalgalanip misra olmus.çok tesekkur ederim.Sevgin daim olsun
TÜM YORUMLAR (2)