Söz Vermiştim Şiiri - Selver Güvercin

Bundan otuz yıl öncesinde
Söz vermiştim sana o gecede
Bir daha çıkmayacaktım karşına
Ben ağlaya ağlaya gittim bir yana
Zannımca sen de ağlaya ağlaya gittin
Öbür yana
Söz vermiştim;
Bir daha uğramayacaktım semtine
Bir daha bakmayacaktım yüzüne
Sözümü tuttum taş bastım yüreğime
Her şeyi yaptım da Gülüm,
Kaderimin önüne geçemedim…

Cevap alamadım senden
Ne seviyorum dedin
Ne de sevmiyorum
Be insafsız
İnsan bir kez
Sorunca cevap verir
Ben sana baskı yapmadım
Ben sana zor kullanmadım
Evet, ya da hayır demen yeterliydi;
Susup geçmen mi? Gerekliydi
Ve bu, evlenmemden bir gece önceydi…
Kaderdi işte.
O gece
Seni karşıma çıkardı
Daha önce kimler
Kimler, kimler karşı çıkmamışlardı
Kimler tehdit etmemişti
Beni, seni bırakmam için
Verdiğim cevap enteresandı:
“Gönüldü bu kime isterse ona bakardı
Sen kimseye ait değildin
Bende gençtim
Güzele bakması sevaptı
Ben de baktım
Bende sevdim
O, isterse
Beni Allah’tan başka
Kimse alıkoyamaz
Bu aşktan yana
Çekil git garip oğlan çekil git yoluna
O istedikten sonra
Sen kim oluyorsun karşımda
Sevgi zorla olmaz
Ben sevince
Yüreğimi, kimse susturamaz…”
Düşündüm, düşündüm…
Tam otuz yıl düşündüm
Tam otuz yılımı çaldı bu sessizliğin
Hayatımı boşa mahvetti bu sessizliğin
Bir cevap verseydin
Evet ten yana
Yıkardım dağları
Kimse durduramazdı.
Derlerdi;
Sükût ikrardan gelir
Sen hangisine? Sustun
Evet’ e mi? Hayır’ a mı?
Tam otuz yıldır
Bu sessizliğini çözemedim.
O an çözmüş olsaydım
Sükûtunun evet ten yana olduğunu
Kimse durduramazdı gülüm beni
Ne sen, ne de Allahtan başka…

Ve onca yılın sorusuna
Ve verdiğim sözün hatrına
Çıkmadım karşına
Ama kaderden kaçamadım
Ve yenildim gülüm,
Sensizliğe yenildim,
Kaderime yenildim,
Ve söz vermiştim gülüm
Sonunda
Sözümde de duramadım,…
Hayata yenildim, Gülüm…

Temmuz 2006 Ankara