Söz vermiştim, yazmayacaktım.
Ellerim...
Ne klavyenin tuşlarına dokunacak,
Ne de cebimdeki kalemi elime alıp boş bir kâğıda seni anlatacaktım.
Bundan sonra yazmam diyordum ama olmadı yapamadım işte.
Zaten neyim var ki yazmaktan başka, iki lafı bile bir araya getiremiyorken yanında.
Ne de olsa şair geçiniyorum, yazmalıyım yokluğunun ıstırabını, çaresizliğimi, sana olan duygularımı hatta sana bu zamana kadar hiç anlatamadıklarımı. Yazmalıyım ve dökmeliyim içimi şu toy mısralarıma.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta