Söz Veriyorum Anne Şiiri - Murat Karacuban

bekleme beni anne
sen uyurken geleceğim
hiç beklemediğin anda
apansız bir anda çıkıveririm
aralıklı bırak kapını gecede gelebilirim
üşümüyorum anne
zira alnımı dağ ateşiylen ısıtım
kanla yıkadım yüzümü su istemem

sahiden kaç zaman oldu yüzünü görmeyeli
başım koyup dizinde yatmak istiyorum
ak saçlarını alıp elime okşamak istiyorum

başım bir cenk meydanında
kalbimde halkların kardeşliği

ağlama anne ne bu yaşlar gözlerinden
yoksa mutlu değilmisin oğlunun zulmü kabulenemediğine
gün mü gördün
korkusuz bir an mı yaşadın
ne bu dudağındaki sitemler
güven ver bana anne esirgeme duanı
neden ağlar annalar
niçin yetim büyür bebeler
ya yar koynuna doymadan gidenler
ya dul kalan gelinler
varımı ben bunlara adadım anne
özgür bir dünya için
savaşsız yarınlar için

ölüm güzelmidir ki anne her gün birimiz ölüme gitmekte
hergün ölmüyormuyuz anne
yaşamakmıdır yemek içmek gezmek
yaşamakmıdır sürgünler görmek
yaşamakmıdır acılara düçar olmak
yaşamakmıdır yurdun bombalnırken köyün yakılırken
bir bebenin duyduğu ilk sesin kurşun ve çığlık sesi olduğunu
ve yaşamakmıdır tüm bunlara sesis kalmak
yoktur sinemde yer tüm bu bunlara
zulmün cirit attığı anlarda
kaplumbağa misali kabuğuna çekilmek bizlere yakışmaz
yaşam uğruna nice dostlarım nice akranlarım
başını esirgemediler özgürlük yollarında
yaşamı uğrunda ölmek kadar sevdiler
halkın arkasında değil önünde ve çıkarlarının arkasında durdular
bende bir katkı katmak istiyorum
özgür günlerin doğmasına
ak bir yüzle biz de bayramlaşalım
bizede nasib olsun başımızı dik tutmak
en sevdiğimiz şeyler bizlere yasak
en çok yaşamayı sevdiğimiz yerde biza ölümler sunuluyor
kader değildir anne hep ezilmek
ezen kadar ezilen de suçludur