Işıkları söndü bu şehrin
Gökyüzü ıssızlığa büründü
Kapkara bir çarşaf gibi
Kapkara düşler içinde bıraktı beni
Ay yok, yıldız yok, bir nefeslik hava yok
Sitemkar bir matemle saklanıyorken gece
Söz verdim kendime
Artık gözyaşı yok, hüzün yok
Sessizliğin içindeki sesi dinliyorum
Gönül telinde çalan nağmelerle birlikte
Ezgisi yüreğimde, derinde
Gözlerim uykusuz gecenin gün dönümünde
Derin bir bekleyişte
Sağanaklara son verdim kendimce
Beni içine çeken sessizlik
Bedenimi sarıyor gittikçe
Belki de bir çok gürültüden daha huzurlu
Her gece olduğu gibi yine bu gece
Söz verdim kendime
Hüznü bıraktım sessizliğe
Bir fırtınaydı esip geçti
Her bir parçam darmadağın
Gemim kayalıklara çarpmış
Alabora olması çok yakın
Yüzmesini bilmem ben engin denizlerde
Boğulursam şayet kaybolurum içinde
Korkuyorum sonsuzluğa yayılan damlalardan
Ve sessiz sakin giden yarınlardan
Söyle sevgili söyle!
Şimdi ben beni nerede bulayım?
Yoksa hiç aramayıp büsbütün mü kaybolayım?
Vazgeçmek yok, hüzün yok, gözyaşı yok
Nefes alıyorsa bu beden
Dayan yüreğim dayan!
Yine de,
Yaşanacak günler çok
Kayıt Tarihi : 12.9.2009 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
abdullah
Okumasına doyulmayan dizeler.
kutluyorum......................halilşakir
TÜM YORUMLAR (56)