geçmişi yad etmek insanı nasıl da bulutlar üzerinde gezdirir
kah güneşli bir havada
kah yağmur dolu şimşek çaktıran bir edayla
nasıl özlüyorum o gezintileri
suskun gözlerim
suskun dilim
avuçlarım diken dolu
ayaklarım kirli hep dönüşlerden
gözlerini görüyorum hergeçen gün renksizleşen
gözlerin...
ne bolluktayım ne boşlukta
zaman,
zaman hızla akıp geçiyor ömrümüzden
her karesinde el sallıyor gülüşlerde
ilaç olmuyor
ki zaten değildir de hiçbirşeyin,
zaman bir uyuşturucu;
zaman, bir çarşaf örtülen
zaman ojemdir tırnağıma sürdüğüm en renksizinden
söz verdim kendime konuşmayacağım
susacağım en derinden derinlerden....
05.05.2004 19:03
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 16.10.2007 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
susacağım en derinden derinlerden....''
Susmak kimi zaman bir kabul ediş, kimi zaman içinde çığlıklar barındıran bir isyan. Geçmişe takılmamak ise erdem ve tecrübe.
Acaba geçmişe takılmalı mı insan?......
İyiydi iyi..
TÜM YORUMLAR (1)