Söz Verdim Şiiri - Sevtap Gülbiten

Hayatımdaki anılarıma yaslanmak istedim…
Baktım ki, tek benim anılarım..!
İnsanlar flu, renksiz, silik,
Düşündüm, kendi yüzüm, gençliğim bile silik.
Ânı, farkındalığa çevirmeye karar verdim.
Yaşadığım âna değer yükledim.
Baktım ki; zamanımı kendim için yetiştirdim, büyüttüm.
Fark ettim ki; yaşadığım günler yok olmadılar üstümde.
Güzel geçirdiğim saatleri anı yapmaya gerek yok,
Her ânım bir şölen, her ânım kıymetli.
Doğrularımı çoğaltmaya karar verdim,
Sevmek taa gönülden, paylaşmak herkesle…
Önyargıyı kaldırdım,
Rahatladım.
Ânımı yaşarken lüksüm yok karanlık düşünceye, kızmaya, sinirlenmeye.
Benden öte köy çok,
Ama köyüm yüreğim, onu temiz tutmaya söz verdim.
Misafir olarak gidince bir insana, âdâbınla,
Yaşamalı her ânı, o da onun dünyası, niye önyargı.
Olduğu gibi kabul edip sevmeyi öğrendim.
Bir baktım ki rahatladım, huzur buldum zamanda,
Zamanda değil ki suç, onu tatsızlaştıran, olayları büyüten akılda.
Yükleme, at, gerin, silkin, yaşadığını hisset,
Şükret olana, olmayana ağlamak yerine…
Zaman içinde, sevgi duygusunu eritmek yerine,
Çoğaltmak hedefim, kendime söz verdim.