Söz Verdik Yaramıza Şiiri - Ahmet Kara 4

Ruhun içtimasın da, bilinen arzulardan
Sildik karanlıkları, söz verdik yaramıza.
Çekilmez sandığımız, iştahlı sızılardan
Aldık nice efkarı, köz sardık yaramıza.

Aklın matematiği, seçilmiş kürelerden
Her doğumun nüvesi, kodlanmış zerrelerden
Sadakası verilmiş, dualı çarelerden
Geldik bizde hayırla, yüz sürdük yaramıza.

Geçmişten günümüze, medeniyet görülen
Kutsiyetle buluşan, maneviyat örülen
Haktan geldik pazara, kefenimiz verilen
Bildik imtihan bize, tuz sorduk yaramıza.

“Enel hak” biz; dedikte, atıldık kor ateşe
Bu yolda inancımız, sevincimiz pür neşe
Kanadımız Anka’dır, döneriz bizde başa
Daldık şükür ilmine, tez erdik yaramıza.

Hangimiz kızarmadık, nefisten bir uyağa
Vuslat diyerek geldik, buse konan yanağa
Gül dikeni sebepsiz, batar mı hiç ayağa
Kaldık fakir hanede, yaz derdik yaramıza.

Aslı yansın Kerem’e, şaşmayın yandığına
Mecnun bilir Leyla’yı, kurbandır sandığına
İnsan oğlu böyledir, “aşktır” inandığına
Çaldık türküyü bizde, saz kırdık yaramıza.

Hassasi söylese de, olana amil değil!
Kahramanım dese de, adımız Şamil değil!
Mihmandarım güzele, yolumda Kabil değil!
Güldük “aşkın” tahtında; naz vurduk yaramıza!