Söz ver bana üzülmek yok sevdiğim

Şiir kokulu kadınım
Ben de senin gibiyim
Acıya , hüzünlere katlanıyorum
Karanlığa
Ayrılığı bitmeyen günlere
Seninle katlanıyorum.
Gözlerin buğulanmasın
Ağlama sevdiğim
Bak yanındayım
Tamda yüreğinin derinliğinde
Kalbinin odacıklarındayım
Soluğunda
Damarındaki kanındayım .
Uzat elini
Bir düşte gel yanıma
Söz ver şimdi bana
Ağlamak
Üzülmek yok sevdiğim
Biliyorum
Hayat acımasız ve zalim
İkimizde acıdan bir Okyanusuz !
Yine buluşuruz seninle
Bir parkta
Bir çay bahçesinde
O zaman
Beraber ağlar - güleriz
Belki gözlerine bakmaktan
Konuşmaya fırsatım olmaz
Sen yine de
Her gece
Bir öpücük
Bir selam yolla , yıldızlarla .
Gecenin sessizliğiyle
Bir kahkaha yolla bana
Bir selam yolla
Rüzgarla birlikte.