Söz ver bana Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bekle
güz gelsin

sararsın yapraklar gazeel gazel
mevsim savrulsun fırtınalarla
dayansın kış kapıya
hislerimiz öyle mefluuç öyle perişan
biten aşkımızın matemiyle

hayat yine aksın kâh sakin kâh gürültülü
ağıır ağır mütemadi bir geliş gidişle

şimdi kapattım resminin üstünü bana acı veriyor diye
şimdi aşkımızın üzeri tülle örtülü

bir keresinde korkuyor musun benden demiştin
evet korkuyorum
senden değil
tutkundan

tutkundan korkuyorum

şimdi söz ver bana
yalnız ellerimi tutacağına
ve uzuun uzun sarılmalara
hasretin canına okurcasına
visale eriştiğimiz gün

söz ver yaramazlık yapmayacağına
incitmeyeceğine

baharı bekle
baharlar yeni doğumların müjdecisidir
bekle yeniden doğarız belki
kimbilir

aşk hassastır çabuk incinir
söz ver söz ver
söz ver sevgilim bana

29/Eylül/2012/Cumartesi/Bodrum