Söz Ver Şiiri - Ahmet Sarıtaş

Başlamadan söyleyim sözlerimin hasılı Biriktirdiğim tüm acılardan daha acısın
Dar ağacında ben, gönlümde sen asılı
Ben her gece ölüyorum, sen gecenin kaçısın?
.
Ben seni özlerim, geceler beni özler
Acılar aynıdır bedeli de gözler
Gözyaşlarımı boşver , tarifsizdir sözler
Benim yarim başkasının olmasın, söz ver
.
Şimdi bilmediğim bir yerde kaldırım taşındayım
Sensizlikle geçirdiğim bir günün akşamındayım
Önceden sana sarılamadığım pişmanlığımlayım
Şimdi kafamda kurduğum dünyalardayım
.
Yokluğunu hissetmek ocağımı söndürdü
Hem ocağımı yaktın hem de söndürdün
Belki de ben gerçeği göremeyecek kadar kördüm
Sonunda senin ateşine atılacak bir kömürdüm
.
Yanıyordu yüreğim benden gittiğin o vakit
Yakıyordu sözlerin cümle alem buna şahit
Şimdi ben sana nasıl deyim gideceksen git
En iyisi dök benzini üstüme yak bir tane kibrit
.
Açma yüreğime ışık, ya çık ya söndür
Yazmıyorum bir daha şiir, sen en doğru sözdün
Aşkı da sevgiyi de en dibe gömdüm
Karşındayım işte öldürmek istiyorsan öldür