Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İkaz gibi kelimeler hoş anlamlı dizeler..
Etkili ve doğru söz ihsana, yanlış söz isyana yol açar.
Söz manevi bir senet gibidir tutulmaz ise protesto olur siciline yazılır itibar azalır.
Boşa söylenen söz
Astarsız yüz gibidir.
Her ikisi de içini gösterir
Kötü söz kötü söze gebedir.
Gün gelir karşılığını bulur
Mazisiyle rezil olur insan
"Söz ola kestire başı, Söz ola kestire savaşı" diye boşuna dememişler
Yüreğine sağlık Zeybek hocam güzel şiirdi bana söz dizileri yazdırdı. Saygı ve selamlarımı gönderiyorum.
"Söz ağızdan çıkar" söylemediğin sözler senin esirin, söyledikten sonra sen o sözlerin esirisin, bazılarının sözü ağızdan çıkmıyor ne hikmetse, sözünü unutan inkar eden verdiği sözden çark eden...bizden uzak olsunlar, tebrikler nicelerine selam ve saygılarımla.
Değerli üstadım, kıymetli hocam, yine güzel bir konuya değinip, harika bir şekilde şiirleştirerek satırların bam teline dokunmuşsunuz. Emeğinize yüreğinize sağlık. ''Söz ağızdan çıkana kadar senin esirindir, çıktıktan sonra da sen onun esiri olursun'' HZ. Ali ne güzel söylemiş. Bazı İnsanlar nedense edebi dillerini kullanırken gerçekten uzak ve sadece laf olsun diye kullanmaktalar. Aslında ağızdan çıkan her sözün bir kıymeti ve bir değeri olmalı. Kaleminiz daim olsun. Selam ve saygılarımla
,demokrasinin ve iktitarın alt yapısın zayıf olan çoğrafya da bilginin demagojiye mağlup olması ....
toplumsal içerikli ......... Tebrikler
Ağır anlamlar içeren kelimeler gelmiş lisana
Öylesine ağızdan çıkalar bir gün boynunu eğer insanın.
Yürekten tebrikler
Arifler gönülleri ile konuşur ilim irfan edep ile.. her sözünde hikmet vardır...
Yüreğinize sağlık yureksesinz hiç susmasın... sağlık mutlulukla kalın...
Emeğinize sağlık hocam anlamlı bir şiirdi tebrik ederim saygılarımla
seni sen yapan cümlelerin olsun.Kelimelerin gücü yürekten gelince anlamlıdır.Çünkü konuşmak her yerde var,sağır edecek kadar kulakları...
Sözün,özü : Kendini bilen,kendini bileni tanır.
Çokça tebriklerimi bıraktım...
Saygılarımla...
Atalar düşünerek konuşmayı öğütlemiş hep, biz ise zıddına giderek düşünmeden..
Sonumuz hayr olsun :)
Güzel şiir..
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta