Söz’ün Şiiri - İbrahim Sönmez

Sözün bu değildi bana
Vaadin bu değildi
Bana bir adım gelene
On adım giderim derken
Yalan gibiymiş sözlerin

Baktığımda hapsolurdum
Tutuklu kalırdım ya
Kendimi kaybederdim
En mutlu olduğum yerdi
Yine de sen bilmezdin
Gerçeğin ta kendisi derken
Yalan gibiymiş gözlerin

Gönlümü kelepçelediğim yerdi
Cezam müebbetti benim
Hoş, kurtulmayı istemezdim
Zaten ben özgürlüğü
Tek o an hissederdim
O da seviyor derken
Yalan gibiymiş yüreğin

Dilimdeki son duaydın belki de,
Tüm yollarım sana çıksın isterdim.
Böyle zamansız biteceğini,
Nerden bilirdim?
Ben yazmıyorum artık
Senin elinde kaderim.
Artık her şey bitti derken,
Bende kalan ömür senin.