her 'gün' yeniden
giyinip soyunuyor dedi
her gün yaşadıkça
öğrendim yeni bir dili
çatlaklarından sızarken anılar
omuzlarımın üzerinde
taşıyordum gençliğimi
-ağır bir ameliyat izi gibi-
ne yana dönsem
emekleyerek geçiyor
hastalıklı saatler
anlamın altında kalıyor
hikayemin koyu rengi
korktu,
bize günden arta kalan
bir kaç saniye
oysa ben
pahası biçilemez
gülüşler almak isterdim
tereddütsüz imzalardım
ederi neyse
kimiz biz dedi
kimlere gölge
dökerek pullarını ağlarken balıklar
tırnaklarımla tutunduğum
ekmek teknemde
artık yanaklarını
okşayamayacağım mavi suların
halbuki ne çok yakışırdı
bir kulaç mutluluk ellerime
sevinç nidalarım kovulduğunda
o eski kentin cümlesinden
genişledikçe genişledi
sesimin kırık tınısı
yırtıp attım ben de haritasını
anlattıkça hüzünlendi
hayatın acımasızlığını
insanlar dedi
-insanlar, deniz olsa esirger balıklarını-
.
.
.
ilk mola yerinde bırakıp gitti
üzerine sinen
mütehayyiç yosun kokularını...
EbRuAsya//
Ebru AsyaKayıt Tarihi : 6.1.2021 14:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ebru Asya](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/06/soz-ucu-d-okunuslar.jpg)