Ben kendimi hiç önemsemedim!
Etkili bir unsur ve idealist bir varlık olarak ta görmedim. Tevazudan biraz uzakta kurdum hayallerimle beraber inşa ettiğim söz uçlarımı. İleriye doğru giderken, geriye doğru ilerleyemeyeceğimi anlattım cümlelerimin sıyrık satırlarına.
Başucuma doğru biraz daha çektim yalnızlığın uykularını. Yer yer nem ve sıcaklık hissettim aklımın basamaklarında adımlarımı sayarken.
Susmak zorunda olduğum için değil ; konuşmak zorunda olduğum için koparttım sesimin tanelerini dalından.
aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Devamını Oku
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta