Ben kendimi hiç önemsemedim!
Etkili bir unsur ve idealist bir varlık olarak ta görmedim. Tevazudan biraz uzakta kurdum hayallerimle beraber inşa ettiğim söz uçlarımı. İleriye doğru giderken, geriye doğru ilerleyemeyeceğimi anlattım cümlelerimin sıyrık satırlarına.
Başucuma doğru biraz daha çektim yalnızlığın uykularını. Yer yer nem ve sıcaklık hissettim aklımın basamaklarında adımlarımı sayarken.
Susmak zorunda olduğum için değil ; konuşmak zorunda olduğum için koparttım sesimin tanelerini dalından.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta