Söz Uçlarımda Hep Bir Devrim Türküsü

Ben kendimi hiç önemsemedim!
Etkili bir unsur ve idealist bir varlık olarak ta görmedim. Tevazudan biraz uzakta kurdum hayallerimle beraber inşa ettiğim söz uçlarımı. İleriye doğru giderken, geriye doğru ilerleyemeyeceğimi anlattım cümlelerimin sıyrık satırlarına.

Başucuma doğru biraz daha çektim yalnızlığın uykularını. Yer yer nem ve sıcaklık hissettim aklımın basamaklarında adımlarımı sayarken.

Susmak zorunda olduğum için değil ; konuşmak zorunda olduğum için koparttım sesimin tanelerini dalından.

Ve öylece çıkıp gittim Kuytusuzlar Sokağından...