Sen idin bir zaman elin qoçağı,
Eh,neden yox oldu gören o çağın.
Evvelki sevgiyle yanmır ocağın,
Gezirsin dünyanı köz sorağında.
Ayrılıq-eşqime qenim tenliyim,
Gözden perde asan çenim-şenliyim.
Könlümde yurd salıb benim “benliy”im,
Özgürlük dolaşır öz sorağında.
Xatiren dalınca dönüb qalmışam,
Sanma ki ateşim sönüb,qalmışam.
Kelemim elimde donub qalmışam,
Xeyalım dolanır söz sorağında.
Kayıt Tarihi : 29.4.2011 05:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!