Söz Oluyor Yar Şiiri - Muammer Yalçın

Gittiğinden beri tepe taklayım
İşim rast gelmiyor göz oluyor yar
Bilmem bu sevdayı nasıl saklayım
Ellerin dilin de söz oluyor yar

Melhem kar etmiyor gönül ağrıma
Sanki ok vuruyor iki böğrüme
Bir sızı düşüyor yine bağrıma
Dönmeyecek diye cız oluyor yar

Ninniler söyleyip avuttuğumuz
Beşikte sallayıp uyuttuğumuz
Kucağımızda ki büyüttüğümüz
Çocuklar gencecik kız oluyor yar

Yıllar yılı bomboş kalan elimiz
Dallarında solan gonca gülümüz
Çaresiz perişan olan halimiz
Düşmanlarımıza haz oluyor yar

İste bu canımı vereyim sana
Dünyada her şeyden ötesin bana
Ne zaman bakınca maziden yana
Yüreğimde derin iz oluyor yar

Bağ da gül olursa bülbül de öter
Yıllarca ettiği fiğanlar biter
Ne olursun dön gel bu hasret yeter
Sanma bu yalçına az oluyor yar