Söz İsrafı Şiiri - Mehmet Ali Yılbaşı

Adımlarım…
Götürür uzaklardaki hayallerin peşine
Tarif etseniz bir insan anlarım;
Geçivermişse gönlü feleğin keskin dişine, ağlarım.
Bana masal anlatmayın, rüyalarımı anarım.
Sisli rüyalarımı, korkunç kâbuslarımı, o en mutlu anlarımı
O en güzel ama yaşamadıklarımı, yani kâbuslarımı…
Demeyin ölüm haktır, ölmek değil hakkımız
Sonsuz yaşamaktır…
Ağlamak, ağlamak… Artık ağlamamaktır.
Bize vaad edilen ve bizim alacağımız,
Derler ki; bizler sizin derdinize derman…
Gerekmez mi ona sorman: Derdimiz ne,
Biz ne, Siz ne?
Şimdi sizler mi oldunuz, bizleri ayrı tutan?
Dememiş mi yaratan?
“Men Dakka Dukka! ”, bakmak gerek farka;
Ne edersen onu bulursun! Yalan mı, asla!
Biz biriz anla, yoksa kaybolursun, uğraştığın bu tozla
Silersin kendini ve hızla gidersin, gidersin, gittin.
Madem gitmeyi istersin; bu âlemde zaten bittin!
Ne güzel demiş geçmişim, belki de gelecek bir söz;

Ağlama, derdini ele gösterme
Düşman değil dostuna da sır verme
Ey “Akıl” sen işin olmasa erme
Tuttuğun her sözde kendini yerme

Ey söz… Ey sözler içinde duyduğum bu söz…
Ağlatma beni…
Bilmez misin ki gönülden ağlasam derler;
“Harap etti kendini, iki pınar-iki göz! ”
Ve en alışıldık zamanda, bitmelidir söz.
Seninledir ayaklarım, sende atar adımlarım…
Gönlünedir adımlarım…