Insan yarandı söz ihtiyac oldu,
Söz insanın başına bir tac oldu.
Sözle derk eyledi insan özünü(kendini)
Sözle didi eyrisini düzünü.
Söz evvel yarandı sonrada kemal.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Ellerinize sağlık DOSTUM...Sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta