Söz Hakkında Mesnevi Şiiri - Seyraqif Co ...

Insan yarandı söz ihtiyac oldu,
Söz insanın başına bir tac oldu.

Sözle derk eyledi insan özünü(kendini)
Sözle didi eyrisini düzünü.

Söz evvel yarandı sonrada kemal.
Sözle cilvelendi gül yüzlü camal.

Söz incidir sapa düze bilene.
Söz kul olur ayağına gelene.

Söz kurşundur gurladanın elinde,
Söz hikmetdir söyleyenin dilinde.

Munçuk tek yan-yana düzülen zaman.
Yaranır kamil bir hikaye, roman.

Sözü nezme çeke bilirse insan.
Sözlerden yaradar güzel bir dastan.

Ağızdaz-ağıza dillere düşür,
Tikanlı çöllerde nübar yetişir.

Aşiki mest edir güllerin etri,
Göglerde yaranır muhabbet çetri.

Söz var ki, dünyanı kana kark edir,
Söz var ki, dünyanı hakka getirir.

Indi makamıdır söz danışmağın,
Büyük bir hatası olur susmağın.

Ancak söyleyende boş-boş danışma.
Sözün sınırını, haddini aşma.

Az danış düz danış kendini övme.
Akiller yanında gözünü dövme.

Menasız sözleri danışsan eyer,
O, sana alçaklık, nifret getirer.

Hakkı danışanda canından korkma,
Hakkı danışanı çekirler mıha.

Bir sözle çevrilme köleye kula,
Bir lafa aldanıb satılma pula.

Indi söz meydanı, söz zamanıdır,
Söz zamanın siyasetin canıdır.

Eyer açılıbsa sözün meydanı,
Bırakma ortaya kütü, nadanı.

Çok büyük hikmetler yaranır sözde,
Bazan söz anlayır at da öküz de.

Hayvanlar da söz anlayır, söz kanır,
Tokkuş çağıranda eşşek dayanır.

Bazan da insana söz tesir etmir,
O, zaman incinin kıymatı itir.

Ben söz serrafıyım, söz ustasıyım,
Susmaz dilim, mezarda susasıyım.